I hope you enjoy this blog post.

If you want us to appraise your luxury watch, painting, classic car or jewellery for a loan, click here.

Sanat ve siyaset: 2022’de ikisi arasındaki bağlantı

Kasım 3, 2022

Sanat ve siyaseti düşündüğümüzde, siyasi sanat eserleri ve resimler birçok açıdan kendi başlarına bir aktivizm biçimidir. Aslında, izleyicinin kendi fikirlerini, görüşlerini veya dünya görüşlerini yansıtan bir sahnede tasvir edilen bir mesajı temsil ederler. Bir zamanlar Martin Luther’in dini dünyayı değiştiren bir bildiriyi basıp çivilediği yerde, dizginin etkisi hala toplumlarımızın derinliklerine kadar uzanıyor. Sanat ve siyaset arasındaki ilişkiyi ilk kez 2018 yılında, Londra’daki Tasarım Müzesi’nin, grafik tasarımın, resimlerin ve genel olarak sanatın siyasi etkilerini incelediği ve araştırdığı Umuttan Yokluğa başlıklı üç aylık bir sergide bu ilişkiyi keşfetmek gibi iddialı bir hedef belirlediğinde ele almıştık.

Sanat – siyaset ilişkisini keşfetmede bir dönüm noktası olan bu etkinlikte, 2018’de düzenlenen “Hope to Nope” sergisini kısaca tartışarak başlayacağız ve ardından farklı imparatorluklarda zaman içinde siyasi sanat eserleri ve resimlerin etkisi üzerine bir tartışma yürüteceğiz. Son olarak, ünlülerin çeşitli eserlerde resmedilmesi trendini tartışacağız ve bu sanatın değerini süper popüler Trump Art örneği üzerinden değerlendirmeye çalışacağız!

Lafı daha fazla uzatmadan içeri dalalım!

Umuda Hayır Sergisi, 2018

Siyasette görsel iletişim

Bu cesur ve çarpıcı sanat koleksiyonunda yer alan sergiler, 2000’lerin başındaki küresel mali çöküşten Brexit ve Trump’a, IŞİD ve Arap Baharı’nın fikir odaklı devrimlerine kadar önemli siyasi olayları kapsıyor. Koleksiyonlar, grafik tasarımı bir değişim aracı olarak ele alarak, bu formun önemli siyasi anlara nasıl meydan okuduğunu ve etkilediğini değerlendirdi. Bir dizi yüksek profilli ve amatör tasarımcının siyasi sanat çalışmaları ve ressamları aracılığıyla toplumumuzdaki görüş ve tartışmalar üzerindeki etkilere odaklanmak için görsel iletişimi bir mercek olarak kullandı. Son olarak, her gün gördüğümüz siyaseti şekillendiren biçim, sanat ve stratejiyi araştırdı. Ve bunun düşüncelerimizi nasıl şekillendirdiğini.

Serginin küratörü Margaret Cubbage, kısa bir süre sonra izlediğimiz bir söyleşide, durmaksızın medya ve sosyal ağ platformlarının kullanımının insanların politik olarak daha bilinçli olduğu anlamına geldiğini düşündüğünü açıkladı. Sosyal medyanın insanlara fikirlerini dile getirebilecekleri anında bir platform sunduğuna inanıyor – politikacıların güncel olayları iletmek için kullandıkları platformun aynısı. Bu diyalog, kendi etkileşim ve iletişimlerimizden daha yaygın olabilir. Etkileşime geçmek isteseniz de istemeseniz de mesajlar haber akışımızda belirecektir.”

Yüzlerce sanat sergisi siyasi değişim ve ilerlemenin hikayesini anlatıyor

Sergiyi gezenler Wall Street’i İşgal Et pankartlarından Hong Kong’un Şemsiye Devrimi’nin parlak ve barışçıl aktivizmine ve Sao Paulo sokaklarına doğru bir yolculuğa çıktılar. Organizatörler, imgeler ve fikirler hakkında bir açıklama yapan 160’tan fazla ürünü bir araya getirdi. Ayrıca bizi siyasi liderlerle görüşmeyi düşünmeye zorladılar.

Protesto afişleri, sanat eserleri ve resimlerden sosyal medyada paylaşılan memlere kadar grafik tasarımın hem geleneksel hem de gelişen biçimlerini inceleyen sergi, siyasetin kutuplaşmasını ve düzene karşı küresel tepkileri ele aldı. Toplumda temsili ve faydalı sanata yönelik artan bir ihtiyaç olduğu fikrini araştırdı. Sanatsal aktivizm, değişen toplumlarımızın ve ekonomimizin gerçeklerinin anlaşılmasını yaygınlaştırmak için insanları görsel bir şekilde harekete geçirir ve onlarla etkileşim kurar.

Sosyal medya siyasi düşünce üzerinde büyük bir etkiye sahip

Cubbage ayrıca internetin geniş çaplı yayılmadaki rolünün son on yılı görsel siyasi iletişim açısından çok farklı kıldığını belirtti. Tasarımcılar ve yaratıcılar, çalışmalarının dünyayı dolaşma potansiyeline sahip olduğunu biliyorlar, bu nedenle görüntüler belirli bir kitleye dokunacak şekilde özenle oluşturuluyor. Örneğin, Jeremy Corbyn’in destekçileri tarafından popüler gençlik markalarının alt üst edilmesi. Nike logosunu aldılar ve kendi logoları haline getirdiler.

Tasarım Müzesi’nin sergisinde yer alan sergiler, sanatı siyasi adaletsizliğin temsili, siyasi topluluğun kurucusu ve siyasi alternatiflerin tohumu olarak sunuyordu. Ve bu fikirleri keşfetmek için ilginç bir alan var. Sanatsal aktivizm, son dönemde yaşanan siyasi ve ekonomik krizler nedeniyle sanat dünyasının gözde temalarından biri haline geldi.

Sanatçılar genellikle bir toplumun tepkilerinin mihenk taşıdır

Bunun nedeni, sanatçıların her zaman bir fikre, duyguya ya da hisse hızlı tepki vermeleri ve onu somutlaştırmalarıdır. Tahrir ya da Maidan Meydanı’nda, Kremlin’in kudretine karşı, sanatçılar izleyicileri ve halkları adına konuşurlar. Tasarım Müzesi’nin araştırdığı ve bizim de bu fikri biraz daha derinlemesine inceleme merakımızı depolayan fikir budur. Sanat ve siyaset arasındaki bağlantı nedir ve sanat siyasi statükomuzu nasıl yansıtır ya da yozlaştırır? Bu sergide yer alan bazı ifadeler nerede durdukları konusunda çok netti. Diğerleri daha incelikliydi, insanları standardı kabul etmemizi sessizce ve zekice eleştirmeye davet ediyorlardı. Ağırlığı sanat eserinin ne sunduğundan, bunun kendi hayatlarımızı nasıl etkilediğine kaydırdılar.

Küratörün siyasi sanat olarak grafik tasarımın en sevdiği örneği, Sırbistan’ın Priştine kentinde ülkenin bağımsızlığını ilan ettiği gün sergilenen ‘Yeni Doğan’ tipografisidir. Her yıl 17 Şubat’ta ülkesinin yıldönümünü anmak için yeniden boyanır ve dünyaya cesur, harflerle dolu bir mesaj verir. Bu bir kutlama ve insanların etrafında toplanabileceği bir dönüm noktasıdır. Bu, bu serginin ne olmaya çalıştığına dair neredeyse bir fikir veriyor. Bu bir toplanma noktası. Düşünmek için bir zaman. Düşünme biçimimizi ne şekillendirir? Peki bu etkiler nasıl değişiyor?

Siyasi protesto ve sanat arasındaki kopmaz bağ

Modern tarihin büyük bir bölümünde sanat, adaletsizlik ve baskıya karşı protestonun temel aracı olmuştur. Protesto sanatı, halkla bağlantı kurmak ve toplumsal değişimi teşvik etmek gibi amaçları nedeniyle, genellikle galeri gibi sanatın bulunmasını beklediğiniz tipik yerlerin dışında var olur. Bunun yerine, siyasi sanat eserleri ve protesto san atı daha çok sokaklarda ve son zamanlarda internet ve sosyal medyada görülüyor.

Birleşik Krallık’ta, ülkenin son yıllardaki en başarılı siyasi sanatçılarından biri, eserlerinin arkasında sürekli olarak siyasi bir mesaj taşıyor. Banksy, Bristol’da sokak sanatı sahnesine siyasi içerikli bir dizi şablonla çıktı ve kısa süre içinde dünyanın dört bir yanındaki büyük şehirlerde görülmeye başladı. Banksy’nin belki de en siyasi içerikli eseri, İsrail ile Filistin’i ayıran tartışmalı Batı Şeria duvarını süslemesiydi.

Buna rağmen, Birleşik Krallık siyasi sanat söz konusu olduğunda en önde gelen ülke değildir. Aşağıda, güçlü bir siyasi sanat kültürüne sahip üç ülkeyi ele alacağım

BİRLEŞİK DEVLETLER

Brexit ve Donald Trump’ın popülizmiyle eski siyasi kurumların sarsıldığı Batı dünyasındaki büyük belirsizlik dönemlerinde, siyasi sanat ve resimlerin sayısında bir artış görebiliriz. Gerçekten de, Trump’ın (artık) çoktan unutulmuş olan göreve gelişinden bu yana, göçmenlik konusundaki acımasız politikaları ve yönetiminden akan bilgiler üzerindeki kararlı kontrolü, ifade özgürlüğü ve konuşma özgürlüğü gibi güçlü Amerikan değerlerini sulandırabileceği korkusuna yol açmıştır. Hatta bazı yorumcular Trump’ı ‘faşist’ olarak nitelendirecek kadar ileri gittiler.

Ancak Batı’da ifade özgürlüğünün yasalarla daha fazla güvence altına alınmış olması, politik ve protest sanatın daha az radikal bir eylem olduğu anlamına geliyor. Shepard Fairey’in Barack Obama’nın ‘Umut‘ başlıklı şablon portresi gibi bazı siyasi sanat eserleri ünlü ve kayda değer olsa da, en ilginç siyasi sanat eserleri insan hakları sicili daha kötü olan ülkelerde ortaya çıkmaktadır.

RUSYA

Yurtdışında en çok tanınan Rus siyasi sanatçılar, Rusya’daki otoriterliği ve ataerkilliği protesto etmek amacıyla Moskova’da kurulan ve tamamı kadınlardan oluşan bir punk grubu olan Pussy Riot‘tır. Grup, geleneksel müzik mekanlarında sahne almak yerine, parlak renkli balaklavalar giyerek kamusal alanlarda izinsiz performanslar sergiliyor. En ünlü performansları Moskova’daki Kurtarıcı İsa Katedrali’nde gerçekleşti ve burada diktatör olduğuna inandıkları Vladimir Putin’i protesto ettiler. Yetkililer onları hemen tutukladı ve eylemleri nedeniyle hapiste önemli bir süre geçirdiler, bu da davalarını ve ideallerini daha da körükledi.

Pussy Riot’un tutuklanmasının ardından, politik sanatçı ve aktivist Petr Pavlensky ağzını dikerek ve St Petersburg’daki bir katedralin önünde grubu destekleyen bir pankart tutarak tepki gösterdi. O zamandan bu yana Pavlensky, Rus devletinin baskısını temsil etmek için kendine zarar vermekten yararlanarak kendisini önde gelen bir hükümet karşıtı politik sanatçı olarak kabul ettirdi.

ÇİN

Bugün Çin’de faaliyet gösteren en ünlü sanatçı – siyasi ya da başka türlü – eserleriyle Çin hükümetinin baskı ve sansürüne karşı çıkan Pekinli Ai Weiwei‘dir. Weiwei Çin toplumunda bir anomali, zira başkalarının eleştiremediği hükümeti eleştirmek onun yanına kâr kalıyor. Ancak, 2011 yılında tutuklanması ve ardından hapse atılması, onun dokunulmaz olmadığını kanıtladı ve birçok yorumcu, hapsedilmesinin Çin’de sanat ve siyaset arasında sürekli olarak kurulan bağlantılar nedeniyle siyasi olarak motive edilmiş olabileceğini belirtti.

Tutuklanmasının ardından Weiwei’nin politik sanat eserlerinin birçoğu hükümetin kendisini tutuklamasına ve gözetlemesine atıfta bulundu ve bunun sonucunda sanat eserleri büyük ölçüde daha politik hale geldi. Heykel ve belgesel aracılığıyla Weiwei, ülkesinin baskıcı hükümetinin sesli bir eleştirmeni haline geldi.

Rusya’da olduğu gibi Çin’de de siyasi sanat hapsedilme tehdidini beraberinde getiriyor. Protesto sanatını böylesine hayati ve cesur bir eylem haline getiren de tam olarak bu otoriterliktir. Bu belirsiz zamanlarda, protesto sanatının, politik sanatın ve genel olarak resim sanatının ABD ve Avrupa’da nasıl geliştiğini görmek ilginç olacak.

Değerli mi, yoksa sadece boş laf mı? Trump sanatı üzerine bir vaka çalışması ve tartışma

Trump, seçim döngüsü ilerledikçe izleyen dünya için bitmek tükenmek bilmeyen bir hayranlık kaynağı oldu ve pek çok kişinin nasıl bu kadar ilerleyebildiğini sorgulamasına neden oldu.

Uzun lafın kısası, Trump tartışmalı bir figür ve her zaman küresel siyasetin en çok izlenen olaylarından birinin merkezinde yer aldı. Trump’ın başkanlık kampanyasının – ve Trump’ın başkanlığının – Amerika ve dünya genelindeki etkileri hakkında çok şey yazıldı. Ancak Trump’ın sanat dünyası üzerindeki tuhaf etkisi hakkında çok az şey yazıldı.

Elbette siyaset ve sanatın geçmişte birbirine karıştığı biliniyor. Shepard Fairey’in 2008 yılında ABD Senatörü Barack Obama’nın ‘HOPE’ (UMUT) kelimesiyle süslenmiş meşhur şablon portresi akla ilk gelen örneklerden biridir. Bu parça, Obama’nın nihayetinde başarılı olan başkanlık kampanyasının belirleyici bir imgesi haline geldi. Bununla birlikte, Trump’ı tasvir eden siyasi sanat eserleri, neredeyse tamamen olumsuz olmaları bakımından ilginç ve emsalsizdir.

ÇIRKIN TASVIRLER

Trump’ın başkanlık kampanyası hız kazandıkça, bazı sanatçılar onu siyasi sanat eserlerinde ve resimlerinde tasvir etmeye çalıştılar; çoğu zaman da kötü bir şekilde. 2016 yılının başlarında, Trump’ın başkanlık kampanyası hız kazanmaya başladığında, Los Angeles’ta yaşayan sanatçı Ilma Gore, daha sonra 1 milyon sterlin değer biçilen ‘Make America Great Again’ başlıklı bir Trump nü resmi yaptı. Eser, sanatçının bir dava ile tehdit edilmesi ve sanatçının bir Trump destekçisi tarafından saldırıya uğradığına dair haberlerin ortaya çıkmasıyla daha da ün kazandı. Siyasi sanat eseri için altı rakamlı bir dizi teklif verildiği, ancak hiçbirinin yedi rakamlı fiyatı karşılamadığı, dolayısıyla tablonun bugüne kadar satılmadığı bildirildi.

Belki de Gore’un eserinden esinlenen INDECLINE adlı bir grup sanatçı Trump’ın bir heykelini yaparak başkanın memleketi Manhattan’ın işlek bir bölgesi olan Union Square’e yerleştirdi. ABD’nin diğer şehirlerine de başka heykeller yerleştirildi. Yazı, Ilma Gore’un yazısından kesinlikle daha karikatürize edilmişti, ancak benzer şekilde kötüleyiciydi. Parça, şehrin Parklar Departmanı tarafından kaldırılmadan önce iki saat sürdü. Dilleri yanaklarında, basına “NYC Parks, ne kadar küçük olursa olsun, şehir parklarında izinsiz ereksiyona kesinlikle karşıdır” dediler. Muhtemelen bu siyasi sanat eseri New York Belediyesi tarafından yok edilmiştir, ancak geri getirilebilseydi, açık artırmada kesinlikle iyi bir meblağa alıcı bulurdu.

Bir başka örnekte, İngiliz sanatçı Alison Jackson bir Donald Trump taklitçisi kiraladı ve Trump’ın kapalı kapılar ardındaki yaşamının nasıl göründüğüne dair izlenimlerini yakalamak için çok sayıda fotoğraf düzenledi. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, para ve açık saçık giyimli kadınlar ön plana çıkıyor. ‘Trump Parası‘ başlıklı bir siyasi sanat eserine 6.000-8.000 dolar değer biçildi ve² Kasım 2016’da, yani oy verme gününden bir haftadan kısa bir süre önce satıldı.

AMA TRUMP SANATI DEĞERLI MI?

Tüm iyi siyasi sanat eserleri ve resimler gibi bu eserler de tartışma yaratıyor; Trump’ı olumsuz bir şekilde göstererek iş dünyasının patronunun karakteri ve başkanlığa uygunluğu üzerine tartışmalara yol açıyorlar. Bunun da ötesinde, bazıları gerçekten komik olabiliyor. Trump’ın karikatürize bir şekilde tasvir edilmesi çok eğlenceli ve Trump karşıtlarının birçoğunun zevk aldığı bir şey; Gore’un daha önce tartışılan siyasi sanat eseri Hillary destekçileri arasında viral bir hit oldu ve ortaya çıkmasından kısa bir süre sonra Facebook ve Twitter’da geniş çapta dolaşıma girdi.

Ancak uzun vadede, bu siyasi sanat eserlerinin çoğunun Donald Trump’ın ağzından çıkan yorumların büyük çoğunluğuna benzer bir değere sahip olacağını tahmin ediyoruz; hiçbir şey. Bu siyasi sanat eserlerinin on yıl içinde koleksiyoncular tarafından rağbet göreceğini düşünmüyoruz.

Bu eserleri yaratan politik sanatçılar bir bağlam içinde hareket ediyorlar; temelde aynı fikirde olmadıkları bir politikacı özentisini utandırmak ya da itibarsızlaştırmak amacıyla sanat üretiyorlar. Bunun gibi siyasi sanat eserleri ve resimler, izleyici üzerinde bir etki yaratmak için bu bağlama ihtiyaç duyar, bu nedenle Donald Trump’ın başkanlığı sona erdiğinde bağlam kayboldu.

Londra, Bond Street’teki lüks rehin dükkanımız, minimum evrak işiyle anında kredi ve baştan sona uzman tavsiyesi sunar. Ödünç verdiğimiz sanatçılar arasında Andy Warhol, Bernard Buffet, Damien Hirst, David Hockney, Marc Chagall, Raoul Duffy, Sean Scully, Tom Wesselmann, Tracey Emin, Banksy ve Roy Lichtenstein gibi isimler yer alıyor.

This post is also available in: English (İngilizce) Français (Fransızca) Deutsch (Almanca) Italiano (İtalyanca) Português (Portekizce, Portekiz) Español (İspanyolca) Български (Bulgarca) 简体中文 (Modern Çince) 繁體中文 (Klasik Çince) hrvatski (Hırvatça) Čeština (Çekçe) Dansk (Danca) Nederlands (Hollandaca) हिन्दी (Hintçe) Magyar (Macarca) Latviešu (Letonca) polski (Polonyaca) Português (Portekizce, Brezilya) Română (Rumence) Русский (Rusça) Slovenčina (Slav dili) Slovenščina (Sloven dili) Svenska (İsveççe) Українська (Ukraynaca) Albanian (Arnavutça) Հայերեն (Ermenice) Eesti (Estonya dili) Suomi (Fince) Ελληνικά (Yunanca) Íslenska (İzlandaca) Indonesia (Endonezya dili) 日本語 (Japonca) 한국어 (Kore dili) Lietuvių (Litvanyaca) Norsk bokmål (Bokmal Norveç dili) српски (Sırpça) Tamil (Tamil dili)