I hope you enjoy this blog post.

If you want us to appraise your luxury watch, painting, classic car or jewellery for a loan, click here.

Sztuka i polityka: związek między nimi w 2022 r.

3 listopada, 2022

Pod wieloma względami, gdy myślimy o sztuce i polityce, polityczne dzieła sztuki i obrazy są własną formą aktywizmu. W rzeczywistości stanowią one przekaz, przedstawiony na scenie, który odzwierciedla własne pomysły, opinie lub poglądy widza na świat. Tam, gdzie niegdyś Marcin Luter wydrukował i przybił proklamację, która zmieniła świat religijny, wpływ typesetu nadal tratuje się głęboko w naszych społeczeństwach. Po raz pierwszy rozważaliśmy związek między sztuką a polityką w 2018 roku, kiedy Design Museum w Londynie postawiło teh ambitny cel zbadania tego związku na trzymiesięcznej wystawie, zatytułowanej od Hope do Nope, gdzie rozebrali i zbadali polityczny wpływ projektów graficznych, obrazów i sztuki w ogóle.

Jako przełomowe wydarzenie w badaniu relacji sztuka – polityka, rozpoczniemy od krótkiego omówienia otwierającej oczy wystawy „Hope to Nope” z 2018 roku, a następnie dyskusji na temat wpływu politycznych dzieł sztuki i obrazów na przestrzeni czasu w różnych imperiach. Na koniec omówimy obecne tendencje trendu portretowania celebrytów w różnych dziełach i spróbujemy ocenić teh wartość tej sztuki na super popularnym przykładzie Trump Art!

Bez dalszych ceregieli, zanurzmy się!

Wystawa „Hope to Nope”, 2018 r.

Komunikacja wizualna w polityce

Eksponaty zawarte w tej odważnej i uderzającej kolekcji sztuki obejmowały kluczowe wydarzenia polityczne od globalnego krachu finansowego na początku lat 2000 do Brexitu i Trumpa, poprzez napędzane ideami rewolucje ISIS i Arabskiej Wiosny. Kolekcje wzięły pod uwagę projektowanie graficzne jako czynnik zmian, rozważając sposób, w jaki forma ta rzuciła wyzwanie i wpłynęła na kluczowe momenty polityczne. Wykorzystała ona komunikację wizualną jako soczewkę, aby skupić się na wpływach na opinię i debatę w naszym społeczeństwie poprzez polityczne prace artystyczne i malarskie szeregu wysoko postawionych i amatorskich projektantów. Wreszcie, zbadał formę, i sztukę, i strategię, która kształtuje politykę, którą widzimy na co dzień. I jak to kształtuje to, co myślimy.

Kuratorka wystawy, Margaret Cubbage, w wywiadzie, który oglądaliśmy niedługo potem, wyjaśniła, że jej zdaniem non stop pojawiające się media i korzystanie z platform społecznościowych oznacza, że ludzie są bardziej świadomi politycznie. Uważa, że media społecznościowe oferują ludziom natychmiastową platformę, na której mogą wyrazić swoją opinię – tę samą, którą politycy wykorzystują do przekazywania bieżących spraw. Ten dialog może być bardziej dominujący niż nasze własne interakcje i komunikacja. Niezależnie od tego, czy chcemy się zaangażować, czy nie, wiadomości będą wyskakiwać w naszym news feedzie.”

Setki eksponatów sztuki opowiadają historię zmian politycznych i postępu

Zwiedzający wystawę odbyli podróż przez transparenty Occupy Wall Street, przez jasny i pokojowy aktywizm Umbrella Revolution w Hong Kongu i przez ulice Sao Paulo. Organizatorzy zgromadzili ponad 160 pozycji, które stanowiły wypowiedź na temat obrazów i idei. Zmusiły nas również do rozważenia rozmów z liderami politycznymi.

Eksplorując zarówno tradycyjne, jak i ewoluujące formy projektowania graficznego, od plakatów protestacyjnych, sztuki i obrazów po memy udostępniane w mediach społecznościowych, wystawa rozważała polaryzację polityki i globalne reakcje przeciwko establishmentowi. Eksplorował on ideę, że w społeczeństwie rośnie zapotrzebowanie na sztukę, która jest reprezentatywna i użyteczna. Aktywizm artystyczny, aktywuje i angażuje się z ludźmi w sposób wizualny, aby szerzyć zrozumienie realiów naszych zmieniających się społeczeństw i gospodarki.

Media społecznościowe mają ogromny wpływ na myśl polityczną

Pani Cubbage zauważyła również, że rola internetu w szerokim rozpowszechnianiu sprawiła, że ostatnia dekada tak bardzo zmieniła się pod względem wizualnej komunikacji politycznej. Projektanci i twórcy wiedzą, że ich prace mają potencjał, by podróżować po całym świecie, dlatego obrazy są sumiennie tworzone w sposób, który porusza konkretną publiczność. Na przykład obalenie popularnych marek młodzieżowych przez zwolenników Jeremy’ego Corbyna. Wzięli logo Nike i uczynili je swoim własnym.

Eksponaty zamknięte w wystawie Design Museum przedstawiały sztukę jako reprezentację politycznej niesprawiedliwości i jako budowniczego politycznej wspólnoty, a także jako zalążek politycznej alternatywy. I jest ciekawe pole do popisu, żeby te pomysły zgłębić. Aktywizm artystyczny stał się ulubionym tematem świata sztuki poprzez ostatnie kryzysy polityczne i ekonomiczne.

Artyści są często papierkiem lakmusowym dla reakcji społeczeństwa

To dlatego, że artyści zawsze szybko reagowali i wcielali w życie ideę, emocję czy uczucie. Na placu Tahrir czy Majdanie, wbrew potędze Kremla, artyści przemawiają w imieniu swoich odbiorców i swojego narodu. Taką ideę eksplorowało Design Museum, które przechowało naszą ciekawość, by przyjrzeć się tej idei nieco bliżej. Jaki jest związek między sztuką a polityką i jak odzwierciedla ona lub psuje nasze polityczne status quo? Niektóre wypowiedzi na tej wystawie bardzo jasno określały, na czym stoją. Inne były subtelniejsze, zapraszały ludzi do cichej i sprytnej krytyki naszego przyjęcia normy. Przesunęli ciężar z tego, co dzieło sztuki przedstawia, na to, jak to wpływa na nasze własne życie.

Ulubionym przykładem grafiki jako sztuki politycznej jest typografia „Newborn” w Prisztinie w Serbii, która została odsłonięta w dniu ogłoszenia przez ten kraj niepodległości. Jest on przemalowywany 17 lutego każdego roku, aby przypomnieć o rocznicy powstania swojego kraju i stanowi odważny, literowy komunikat dla świata. Jest to święto i punkt orientacyjny, wokół którego mogą gromadzić się ludzie. To jest wręcz wnikliwe w kontekście tego, czym ta wystawa stara się być. To punkt zaczepienia. Czas na refleksję. Co kształtuje nasz sposób myślenia? I jak te wpływy się zmieniają?

Nierozerwalny związek między protestem politycznym a sztuką

Przez większość współczesnej historii sztuka była kluczowym medium protestu przeciwko niesprawiedliwości i opresji. Ze względu na cele sztuki protestu – łączenie się z opinią publiczną i napędzanie zmian społecznych – często istnieje ona poza typowymi miejscami, w których można się jej spodziewać, takimi jak galeria. Zamiast tego, polityczne dzieła sztuki i protest art częściej można zobaczyć na ulicach, a ostatnio także w internecie i mediach społecznościowych.

W Wielkiej Brytanii jeden z najbardziej utytułowanych artystów politycznych ostatnich lat konsekwentnie ma za swoimi pracami przesłanie polityczne. Banksy pojawił się na scenie sztuki ulicznej w Bristolu dzięki serii politycznie nacechowanych szablonów, które wkrótce zaczęły pojawiać się w dużych miastach na całym świecie. Prawdopodobnie najbardziej politycznie nacechowanym dziełem Banksy’ego była jego dekoracja kontrowersyjnego muru na Zachodnim Brzegu, oddzielającego Izrael od Palestyny.

Mimo to Wielka Brytania nie jest najbardziej prominentnym krajem, jeśli chodzi o sztukę polityczną. Poniżej omówię trzy kraje o silnej kulturze sztuki politycznej

STANY ZJEDNOCZONE

W czasach wielkiej niepewności w świecie zachodnim, gdzie stare polityczne establishmenty były wstrząsane przez populizm Brexitu i Donalda Trumpa, możemy zobaczyć wzrost ilości sztuki politycznej i obrazów. Rzeczywiście, od (teraz) dawno zapomnianej inauguracji Trumpa, jego drakońska polityka w sprawie imigracji, a także jego stroma kontrola nad informacjami wypływającymi z jego administracji doprowadziły swego czasu do obaw, że może on rozwodnić silne amerykańskie wartości, jakimi są wolność słowa i swoboda wypowiedzi. Niektórzy komentatorzy posunęli się nawet do oznaczenia Trumpa jako „faszysty”.

Jednak fakt, że na Zachodzie wolność słowa jest bardziej umocowana w prawie, oznacza, że sztuka polityczna i protestacyjna jest mniej radykalnym aktem. Podczas gdy niektóre dzieła sztuki politycznej stają się sławne i godne uwagi, jak na przykład szablonowy portret Baracka Obamy zatytułowany „Hope” autorstwa Sheparda Faireya, najciekawsze dzieła sztuki politycznej można znaleźć w krajach, w których prawa człowieka nie są tak przestrzegane.

ROSJA

Rosyjscy artyści polityczni o największym rozgłosie za granicą to Pussy Riot, żeński zespół punkowy, który powstał w Moskwie, by protestować przeciwko autorytaryzmowi i patriarchatowi w Rosji. Zamiast występować w tradycyjnych miejscach muzycznych, zespół daje nieusankcjonowane występy w przestrzeni publicznej, ubrany w jaskrawe, kolorowe balaklawy. Ich najsłynniejszy występ miał miejsce w Katedrze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, gdzie protestowali przeciwko Władimirowi Putinowi, którego uważają za dyktatora. Władze szybko ich aresztowały, a oni za swoje czyny spędzili sporo czasu w więzieniu, co tylko podsyciło ich sprawę i ideały.

Po aresztowaniu Pussy Riot, polityczny artysta i aktywista Petr Pavlensky zareagował zaszywając usta i stojąc przed katedrą w Petersburgu z transparentem popierającym zespół. Od tego czasu Pavlensky stał się wybitnym antyrządowym artystą politycznym, wykorzystującym autodestrukcję do reprezentowania opresji państwa rosyjskiego.

CHINY

Zdecydowanie najbardziej znanym artystą działającym obecnie w Chinach – politycznym lub nie – jest Ai Weiwei, pochodzący z Pekinu, którego prace są wyrazem sprzeciwu wobec opresji i cenzury chińskiego rządu. Weiwei jest anomalią w chińskim społeczeństwie, ponieważ rutynowo uchodzi mu na sucho krytykowanie rządu tam, gdzie inni nie mogą. Jednak jego aresztowanie, a następnie uwięzienie w 2011 roku udowodniło, że nie jest niezwyciężony, a wielu komentatorów zauważyło, że jego uwięzienie mogło mieć podłoże polityczne ze względu na powiązania, jakie konsekwentnie szyte są między sztuką a polityką w Chinach.

W następstwie aresztowania Weiwei’a wiele jego politycznych prac odnosiło się do aresztowania i inwigilacji przez rząd, a jego twórczość stała się przez to bardziej polityczna. Za pośrednictwem rzeźby i dokumentu Weiwei stał się głośnym krytykiem opresyjnego rządu swojego kraju.

Podobnie jak w Rosji, sztuka polityczna uprawiana w Chinach niesie ze sobą groźbę uwięzienia. To właśnie ten autorytaryzm sprawia, że sztuka protestu jest tak istotnym i odważnym aktem. W tych niepewnych czasach interesujące będzie obserwowanie, jak sztuka protestu, a także sztuka polityczna i w ogóle malarstwo, rozwija się w USA i Europie.

Cenny, czy tylko stek bzdur? Studium przypadku i debata wokół sztuki Trumpa

Trump był niekończącym się źródłem fascynacji dla obserwującego go świata w miarę rozwoju cyklu wyborczego, pozostawiając wielu osobom pytanie, jak doszedł tak daleko, jak doszedł.

Mówiąc krótko, Trump jest postacią kontrowersyjną i zawsze był w centrum uwagi podczas jednego z najbardziej oglądanych wydarzeń w światowej polityce. O skutkach, jakie kampania prezydencka Trumpa – i prezydentura Trumpa – wywarła na Amerykę, i w ogóle na świat, napisano już wiele. Niewiele jednak napisano o dziwacznym wpływie, jaki Trump wywiera na świat sztuki.

Oczywiście, polityka i sztuka były znane z mieszania się w przeszłości. Jednym ze szczególnych przykładów, który przychodzi mi na myśl, jest słynny już szablonowy portret senatora USA Baracka Obamy z 2008 roku, na którym widnieje słowo „HOPE”. Utwór ten stał się obrazem definiującym kampanię prezydencką Obamy, która zakończyła się sukcesem. Jednak polityczne dzieła sztuki przedstawiające Trumpa są interesujące i bezprecedensowe, ponieważ są prawie całkowicie negatywne.

NIEPOCHLEBNE PORTRETY

Ponieważ kampania prezydencka Trumpa nabrała tempa, wielu artystów starało się przedstawić go w swojej sztuce politycznej i obrazach; często niepochlebnie. Na początku 2016 roku, gdy kampania prezydencka Trumpa zaczęła nabierać tempa, pochodząca z Los Angeles artystka Ilma Gore namalowała akt Trumpa – zatytułowany „Make America Great Again” – który został później wyceniony na 1 mln funtów. Dzieło zyskało dodatkowy rozgłos, gdy artyście grożono pozwem sądowym, a także gdy pojawiły się doniesienia, że artysta został zaatakowany przez zwolennika Trumpa. Kilka sześciocyfrowych ofert zostało podobno złożonych na polityczne dzieło sztuki, ale żadna nie pasowała do siedmiocyfrowej ceny wywoławczej, więc do tej pory obraz nie został sprzedany.

Być może zainspirowana dziełem Gore’a, grupa artystów o nazwie INDECLINE wykonała posąg Trumpa, który umieściła na Union Square, ruchliwej części centrum Manhattanu; rodzinnego miasta prezydenta. Inne posągi stanęły także w innych miastach na terenie USA. Utwór ten był zdecydowanie bardziej karykaturalny niż utwór Ilmy Gore, ale był podobnie niepochlebny. Dzieło trwało dwie godziny, zanim zostało usunięte przez miejski Departament Parków. Z językiem mocno posadzonym w policzku, powiedzieli prasie, że „NYC Parks stoi zdecydowanie przeciwko wszelkim niedozwolonym erekcjom w parkach miejskich, bez względu na to, jak małe.” Przypuszczalnie to polityczne dzieło sztuki zostało zniszczone przez miasto Nowy Jork, ale gdyby udało się je odzyskać, z pewnością wyciągnęłoby na aukcji przyzwoitą kwotę.

W innym przykładzie brytyjska artystka Alison Jackson wynajęła impersonatora Donalda Trumpa i zainscenizowała liczne zdjęcia, by uwiecznić swoje wrażenie, jak wygląda jego życie za zamkniętymi drzwiami. Nie dziwi więc fakt, że pieniądze i skąpo odziane kobiety są w nim bardzo popularne. Jedno konkretne polityczne dzieło sztuki, zatytułowane „Trump Money„, zostało wycenione na 6 000-8 000 dolarów i sprzedane² listopada 2016 roku; mniej niż tydzień przed dniem wyborów.

ALE CZY SZTUKA TRUMPA JEST WARTOŚCIOWA?

Jak każda dobra sztuka polityczna i obrazy, te dzieła tworzą konwersację; pokazując Trumpa w negatywnym świetle, otwierają dyskusje na temat charakteru potentata biznesowego i jego przydatności jako prezydenta. Na dodatek niektóre z nich potrafią być naprawdę zabawne. Przedstawienie Trumpa w karykaturalny sposób jest świetną zabawą, a także czymś, co wielu jego krytyków zreflektowało; omawiana wcześniej sztuka polityczna Gore’a była wirusowym hitem wśród zwolenników Hillary i była szeroko rozpowszechniona na Facebooku i Twitterze wkrótce po jej odsłonięciu.

W dłuższej perspektywie jednak szacujemy, że wiele z tych politycznych dzieł sztuki skończy z podobną wartością, jak zdecydowana większość komentarzy, które wychodzą z ust Donalda Trumpa; nic. Nie widzimy, by za dekadę te polityczne dzieła sztuki były poszukiwane przez kolekcjonerów.

Polityczni artyści tworzący te prace działają w pewnym kontekście; tworzą sztukę, próbując zawstydzić lub zdyskredytować polityka, z którym fundamentalnie się nie zgadzają. Polityczne dzieła sztuki i obrazy takie jak ten wymagają tego kontekstu, aby mieć wpływ na widza, więc kiedy prezydentura Donalda Trumpa została zakończona i zrobiona, kontekst został utracony.

Nasz luksusowy lombard w Londynie na Bond Street oferuje natychmiastowy kredyt przy minimum formalności oraz specjalistyczne doradztwo przez cały czas trwania umowy. Niektórzy z wielu artystów, którym udzielamy pożyczek, to Andy Warhol, Bernard Buffet, Damien Hirst, David Hockney, Marc Chagall, Raoul Duffy, Sean Scully, Tom Wesselmann, Tracey Emin, Banksy i Roy Lichtenstein, by wymienić tylko kilku.

This post is also available in: English (angielski) Français (francuski) Deutsch (niemiecki) Italiano (włoski) Português (portugalski, Portugalia) Español (hiszpański) Български (bułgarski) 简体中文 (chiński uproszczony) 繁體中文 (chiński tradycyjny) hrvatski (chorwacki) Čeština (czeski) Dansk (duński) Nederlands (holenderski) हिन्दी (hindi) Magyar (węgierski) Latviešu (łotewski) Português (portugalski, Brazylia) Română (rumuński) Русский (rosyjski) Slovenčina (słowacki) Slovenščina (słoweński) Svenska (szwedzki) Türkçe (turecki) Українська (ukraiński) Albanian (albański) Հայերեն (ormiański) Eesti (estoński) Suomi (fiński) Ελληνικά (grecki) Íslenska (islandzki) Indonesia (indonezyjski) 日本語 (japoński) 한국어 (koreański) Lietuvių (litewski) Norsk bokmål (norweski bokmål) српски (serbski) Tamil (tamilski)