I hope you enjoy this blog post.

If you want us to appraise your luxury watch, painting, classic car or jewellery for a loan, click here.

De opkomst van mid-century modern design

november 2, 2022

In 2005 werd bij Christie’s in New York een in 1948 ontworpen tafel van Carlo Mollino verkocht. Het stuk, een mid-century modern ontwerp, kreeg veel aandacht van de aanwezigen. Er werd verwacht dat het de grens van 1 miljoen dollar zou doorbreken. Uiteindelijk kwamen de voorspellingen niet eens in de buurt; de tafel werd verkocht voor 3,824 miljoen dollar, waarmee de hoge schatting 20 keer werd overtroffen, tot grote verbijstering van degenen die toen in de zaal aanwezig waren. Voor verzamelaars van mid-century moderne stukken was deze verkoop een echt keerpunt. De secundaire markt voor een eens zo goedkoop product raakte overbelast. De wenselijkheid van mid-century modern design maakte de prijzen supernova.

Joshua Holdeman, Sotheby’s hoofd van het^20ste eeuwse design, ziet de verkoop als een echt keerpunt. Volgens Holdeman was het de eerste keer dat een mid-century item voor een “doorbraakprijs” werd verkocht, waaruit blijkt dat mid-century objecten “uiterst belangrijk zijn in de geschiedenis van het design en voor verzamelaars”. Dus wat is mid-century design, en hoe heeft de markt het punt bereikt waarop een particuliere verzamelaar bijna 4 miljoen dollar neerlegde voor één tafel?

Eerst en vooral – wat is mid-century modern?

Zoals met bijna elke stroming in kunst en design, is er veel discussie en onenigheid over wat mid-century modern nu eigenlijk is. Men is het er algemeen over eens dat het gaat om grafische vormgeving, architectuur en meubilair uit het midden van de^20e eeuw. Het belangrijkste meningsverschil is op welke datum iets geproduceerd moet zijn om een echt mid-century modern ontwerp te zijn. Sommigen zeggen dat de periode 1933-1965 omvat, maar puristen zullen aanvoeren dat het specifiek gaat om het naoorlogse decennium tussen 1947 en 1957.

Hoe dan ook, er bestaat geen twijfel over dat de stijl erg in de mode is, met een populariteit die sinds de jaren tachtig is toegenomen. Dus hoe is de mid-century moderne stijl opnieuw populair geworden?

De heropleving in de jaren tachtig

De term ‘mid-century modern’ werd in 1984 bedacht door Cara Greenberg in haar boek Midcentury Modern: Furniture of the 1950s. Greenberg zou later toegeven dat ze de term gewoon had verzonnen, maar dat maakte niet uit; mid-century modern was geboren. De populariteit van het mid-century modernisme anno 2017 heeft zijn wortels in Greenbergs boek. Het werd een hit, verkocht 100.000 exemplaren en bracht het mid-century modernisme in het bewustzijn van zowel de designwereld als de mainstream.

Als Greenberg dit boek niet had geschreven, zouden we het anno 2017 misschien niet meer over mid-century modern hebben. De stijl was eind jaren ’60 grotendeels uit de mode geraakt, en in de jaren ’70 werd hij helemaal niet meer als wenselijk gezien. Toen haar boek in 1983 uitkwam, begon de voorzichtige belangstelling voor de stijl terug te keren. Greenberg gaf het een naam, en hielp zo enorm bij de heropleving ervan. Het is sindsdien gestaag gegroeid.

De jaren negentig; de markt reageert

Tegen het midden van de jaren ’90 werden ontwerpen uit het midden van de vorige eeuw algemeen als wenselijk beschouwd. Het duurde niet lang voordat de markt reageerde. Stukken die 20 jaar eerder als verouderd en bijna waardeloos zouden zijn beschouwd, werden plotseling voor tienduizenden dollars verkocht. Een bijzonder ongekende verkoop was een George Nelson Marshmallow bank, die in 1999 op een veiling 66.000 dollar opbracht. Hoewel deze verkoop destijds ondenkbaar was, verbleekt hij toch bij de Carlo Mollino tafel die slechts zes jaar later voor 3,824 miljoen dollar zou worden verkocht.

Naast de torenhoge verkoopprijzen was er in de jaren negentig nog een andere belangrijke ontwikkeling. Tegen het begin van de jaren negentig waren veel klassieke ontwerpen uit het midden van de vorige eeuw niet meer verkrijgbaar. De groeiende populariteit, zoals blijkt uit de stijgende prijzen, bracht veel ontwerpers ertoe de ontwerpen die op veilingen hoge prijzen haalden, opnieuw uit te geven. Niet alleen konden fans met een ontoereikend budget het origineel kopen, maar dit introduceerde de mid-century stijl bij veel mensen die het nog nooit eerder hadden gezien.

Zoals te verwachten viel, hebben de heruitgaven in veel gevallen een negatief effect gehad op de prijs van het origineel. Immers, waarom de echte kopen als de heruitgave er hetzelfde uitziet en zoveel minder waard is? Deze bijzondere uitgave veranderde de dynamiek van de markt en dreef de prijs op van originelen die nooit opnieuw waren uitgegeven.

De jaren 2000 en de invloed van de populaire cultuur

In de jaren negentig hadden de massamedia en de populaire cultuur een enorme invloed op de populariteit van ontwerpen uit het midden van de eeuw. De tijdschriften Wallpaper en Dwell hebben de stijl verder gepopulariseerd. Eén element van de media deed echter meer voor de ontwerpen uit het midden van de eeuw dan kon worden voorspeld. Mad Men, de AMC tv-show over kettingrokende reclame-executives in het New York van de jaren zestig, bevatte decors die de stijl van die tijd nauwkeurig weergaven. De show stond bekend als het toppunt van cool, en overal waren ontwerpen uit het midden van de eeuw te zien. Opnieuw werd een gloednieuw publiek met de stijl in aanraking gebracht, en ze waren er dol op. Gedeeltelijk door de invloed van Mad Men, begonnen mid-century moderne ontwerpen overal op te duiken in film en TV.

Hoewel het midden-eeuwse modernisme in de jaren zeventig niet populair was, is het sindsdien steeds populairder geworden, en dat lijkt niet te vertragen. Als je van de ontwerpen houdt en ze wilt gaan verzamelen, kunnen we het je niet echt kwalijk nemen, maar wees gewaarschuwd; anno 2017 wordt het een dure bezigheid.

New Bond Street Pawnbrokers is een discreet, luxe pandjeshuis dat leningen verstrekt tegen kunst en een verscheidenheid aan kunstenaars, zoals Andy Warhol, Bernard Buffet, Damien Hirst, David Hockney, Marc Chagall, Raoul Duffy, Sean Scully, Tom Wesselmann, Tracey Emin, Banksy en Roy Lichtenstein, om er maar een paar te noemen.

This post is also available in: English (Engels) Français (Frans) Deutsch (Duits) Italiano (Italiaans) Português (Portugees, Portugal) Español (Spaans) Български (Bulgaars) 简体中文 (Vereenvoudigd Chinees) 繁體中文 (Traditioneel Chinees) hrvatski (Kroatisch) Čeština (Tsjechisch) Dansk (Deens) हिन्दी (Hindi) Magyar (Hongaars) Latviešu (Lets) polski (Pools) Português (Portugees, Brazilië) Română (Roemeens) Русский (Russisch) Slovenčina (Slavisch) Slovenščina (Sloveens) Svenska (Zweeds) Türkçe (Turks) Українська (Oekraïens)